Estland, Oermens skills en Cursus!

Het feit dat ik naar Finland verhuisd ben, wil nog zeker niet zeggen dat ik alleen in Finland zou moeten blijven. Naar horen zeggen zou Tallinn, de hoofdstad van Estland, een culturele parel in Europa zijn. In de Villa D’Arte en op verschillende sites heb ik al vaker over deze stad gelezen. Aangezien de stad slechts een kleine 2,5 uur varen is vanuit Helsinki besloot ik een dagtrip te boeken naar Tallin voor het schappelijke bedrag van 19 euro voor een retourticket.

Mijn boot vertrok vanuit de Länsiterminaali (Westerlijke Terminal) in de haven om half negen in de ochtend. Toen ik de boottrip boekte had ik een heel ander bootje voor ogen, omdat het een veerboot is, een “Ferry”, dus ik stelde me een gigantische GVB Pont voor die in plaats van op het IJ in Amsterdam de Baltische golf over ging steken.
Zodra ik aangekomen was in de haven zag ik het liggen: EEN ENORM SCHIP! Deze “veerboot” was net een cruiseschip! Diverse restaurants en bars aan boord, winkels, en een groot aantal hutten met bedden en badkamers en alles die je optioneel bij kon boeken. (Wie heeft dat nodig voor 2,5 uur varen?)
Ik besloot naar het bovenste dek te lopen en daar op het dakterras in het zonnetje te gaan zitten, want het was prachtig weer. De boot vertrok, en om negen uur openden de bars en cafés. Daar zat ik dan, op het water, op een heerlijk dakterras, met mijn ananassapje en mijn broodje in het zonnetje. Ananassapje? JA, ANANASSAPJE! EN IK WAS DE ENIGE!
Voor zover ik weet staan de Finnen bekend om hun grote drankgebruik, en daar heb ik het meegemaakt. 9 uur ’s ochtends, en de mensen zitten aan mixjes, wijntjes, biertjes en rond de klok van 10 uur waren de eerste mensen overduidelijk dronken. Maar ja, wat verwacht je als je de prijzen op de boot drastisch (zéér drastisch) lager maakt dan in Helsinki. Op de boot kostte een Finlandia Vodka met een Cranberry Sodadrink slechts 3 euro.

Na 2,5 uur arriveerde de boot in Tallinn en begon mijn “vakantie”. Ik greep bij de haven van alle folders een exemplaar uit de schappen en begon als een gek dingen uit te zoeken die ik wilde bezoeken, want er was meer te zien dan dat ik in een dag kon proppen. Ik had wat platforms uitgekozen waarbij je een fantastisch uitzicht zou hebben over de stad, ik wilde een kathedraal bezoeken, een toren beklimmen, de tunnels zien van de oude stad, en een muur met allerlei oude grafstenen erop.
Ik begon mijn tour door de oude stad, en wat een prachtige gebouwen! De oude stadsmuur staat voor een deel nog overeind en ook de torens zijn bespaard gebleven door de jaren heen. Ik zag mezelf al helemaal als een Rapunzel in een van de torens wonen!

Nadat ik het oude centrum een beetje gezien had, ben ik op een terrasje gaan zitten en heb ik een heerlijke crêpe gegeten bij een leuk tentje (met een fantastisch knappe serveerder!)
Na mijn lunch nog even wat extra koffie besteld om nog even in de mooie blauwe ogen van de serveerder te kunnen kijken en daarna werd het tijd om even mijn lijstje af te werken. Zie de foto’s aan de onderkant van de pagina voor het prachtige uitzicht over de stad, de architectuur en de lichtelijk middeleeuws Russische sfeer die in deze prachtige stad hangt.

Voordat de boot terug zou varen naar Finland “moest” ik nog wat drank meenemen, zoals alle Finnen mij dat gezegd hadden. Zo ging ik dus naar een slijtertje in de buurt van de haven (Die dus helaas heel duur was, haha! Later kwam ik erachter dat er een SuperAlko was die goedkoop was…) en kocht ik heel braaf 6 blikjes Lonkero, een fles vodka, een kleine fles Jägermeister en wat Estse likeurtjes die mij wel lekker leken. Het paste nog precies in mijn schoudertasje van die dag.
Aangekomen op de boot kreeg ik door dat ik het “drank meenemen uit Estland” totaal verkeerd begrepen had! Mensen liepen rond met koffers vol drank, dozen met ciders, 12packs van flessen vodka, in petflessen! Hele steekkarren vol werden meegedragen op de boot. Ik stond er met verbazing naar te kijken, per persoon namen ze meer mee dan wat ik normaal gesproken in een jaar consumeer!

Tijdens de terugtocht werd er een karaoke georganiseerd op de boot, waar het goed vertoeven was. Een lekker drankje na de maaltijd, een comfortabele stoel en dronken Finnen die hun uiterste best doen om in beschonken toestand een goed nummer neer te zetten!
En opeens schoot mij iets te binnen, SH*T! Ik heb geen shotglas voor mezelf meegenomen uit Estland. Zo ben ik dus haastig opzoek gegaan in de winkels op de boot naar een shotglas met Estonia erop, of Tallinn, maar deze waren helaas nergens te bekennen… Ik denk dat ik voor mijn collectie shotglaasjes nog maar een tripje moet doen, misschien ergens rond de kerst? Ook zeker omdat ik nog niet alles gezien heb van het prachtige Tallinn.

Afgelopen zaterdag ben ik door een vriend van me, Atte meegevraagd naar een housewarming in Jokela, een plaatsje dat met de trein zo’n uur van Helsinki af ligt. Het Finse “platteland” dus. Zo had ik met hem afgesproken op het centrale station van Helsinki en namen wij de trein. Nadat we uit de trein gestapt waren en ik mijn nieuwe omgeving inspecteerde kon ik mijn lach niet inhouden. Kunnen mensen hier überhaupt wonen? Is hier behalve een treinstation nog iets anders, zoals een supermarkt? Serieus, de plaats was nog kleiner dan Driehuis, maar dan uitgestorven en omgeven door rust.

Het feest was al in volle gang toen we aankwamen om een uur of 6, met drank en al! Toen mij een eerste cider werd aangeboden besefte ik mij dat ik nog niet gegeten had en het misschien een goed idee zou zijn om eerst eventjes naar de supermarkt te gaan om een maaltijdje te halen. (Want ja, het bleek dat er toch een supermarkt was!) De avond verliep heel gezellig en na een tijdje besloot de groep dat het appartement te klein werd en dat de avond verder gezet moest worden in een bar in Hyvinkää, een stadje dat daar niet ver vandaan lag. Zo pakten wij de trein en reisden wij af naar Hyvinkää om daar verder te feesten.
Atte en ik bleven slapen in het appartement van Kimmo en Meiju (de mensen die de housewarming gaven) en de volgende ochtend stond iedereen met een kater naast zijn bed behalve ik. Ik had er namelijk geen zin in om nieuwe vrienden proberen te maken in een compleet beschonken toestand en vervolgens op het Finse platteland misschien verdwaald te raken. Toen het leven was teruggeblazen in de lichamen van Kimmo en Atte pakten wij de auto en reden wij uit Jokela richting de wouden, waar ik een tour door de bossen kreeg. Wat een adembenemend landschap! Overal bessenstruiken die we leeg konden plukken. Nog nooit heb ik zulke zure Puolukka gegeten! (Lingonberry) Ook de blauwe bessen waren heerlijk. Op een gegeven moment werd het tijd voor wat voedsel, dus zijn we terug gereden naar de bewoonde wereld, hebben we wat Makkaraa (Finse worst) gekocht en zijn we naar een ander natuurgebied gereden waar we een kampvuurtje stookten en deze worsten hebben gegrild, midden in de wouden! Het was een prachtige plek midden in het woud, waar een ontzettend oud betonnen huisje stond met een houten picknicktafel en een vuurplaats ervoor. Zo’n 50 meter naast de brandplaats lag een enorme stapel hout, een houtstandaart en een zaag. Hoe gaaf is het om midden in de Finse wouden hout te zagen, een vuurtje te stoken, uit te laten branden en boven het smeulende hout een worst te grillen, om deze vervolgens op een tak te spiesen en op te eten. Het echte leven van de oermensen. Nadat we teruggekeerd waren naar Jokela hebben we onszelf nog even verwend met een saunabezoek en daarna werd het tijd om terug te gaan naar Helsinki, zeker omdat ik de volgende dag niet te laat op wilde staan omdat ik mijn eerste cursus had!

Zo kwam ik op maandag aan in Kallio bij de työväenopisto voor mijn eerste cursus. Een groot roze gebouw, met vele lokalen. Op de vierde verdieping wachtte een ouderwetse klas op mij, met oude basisschool achtige houten tafeltjes en stoeltjes. Daar zat ik dan; met allerlei mensen van verschillende leeftijden en verschillende afkomsten de grammatica door te nemen die ik al snapte… Ik had meer van de cursus verwacht, we hebben slechts een aantal naamvallen behandeld en wat simpele woorden en zinnen. Hoe heet al je meubilair? In wat voor gebouw woon je? Hoe zeg je “de kat springt van de sova op de tafel”? Come on mevrouw, Kissa hyppää sohvalta pöydälle! (De vertaling in het Fins). Hopelijk krijgen we snel wat meer gesprekstrainingen en wat moeilijkere stof, maar ik waag het voor alsnog om het te betwijfelen…
Na mijn cursus ben ik nog even naar een café in Kallio gegaan om mijzelf even te ontspannen, en hier ontmoette ik twee ontzettend leuke meiden. We besloten om naar een karaoke bar te gaan en zo ging ik van één drankje na mijn cursus voor ontspanning om 19:30 naar groepskaraoke tot middernacht! Zeker in Kallio is alles mogelijk. Wat houd ik toch van deze stad.

Dat was mijn blog weer, thanks voor het lezen en tot snel!
Kusje, Liefde, Knuffel,

Remco