Bliksembezoek!
Door: Remco Lazet
Blijf op de hoogte en volg Remco
30 Augustus 2015 | Finland, Helsinki
Om te beginnen een klein excuusje voor het late schrijven van de blog!
SORRY.
Mijn laatste blog was geplaatst op een donderdag, een beetje jammer dat dit niet anderhalve dag later was, want dan had ik er nog iets aan toe kunnen voegen.
Die bewuste vrijdagavond na het plaatsen van mijn blog had ik mij helemaal mooi opgedoft voor een borrel in het kroegje om de hoek. Een van mijn favoriete shirts aan, een mooie witte broek van Replay aan waar ik (al zeg ik het zelf) een goed gevormd achterwerk in heb, een paar mooie gympen, haartjes tot in de puntjes verzorgd en in de wax en stylingcream.
Het was tijd om nieuwe mensen te gaan leren kennen! Thuis nog even een aflevering van Pretty Little Liars gekeken met een paar glaasjes Parfait D’amour met Tonic en naar de kroeg! Hier leerde ik deze avond niet meer nieuwe mensen kennen, maar wel kon ik een beetje bijkletsen met de mensen die ik vaker gezien had. Om 1 uur besloot ik naar huis te gaan, mede uit financiële overwegingen. Ik nam afscheid, liep naar huis, kwam thuis, maakte aanstalten om naar bed te gaan en ik schrok. “REMCO, HET IS FUCKING VRIJDAGAVOND, NOG NIET EENS HALF TWEE, EN JIJ WILT SLAPEN?! NO. WAY.” is wat er door mijn hoofd schoot. Ik stopte met mijn spullen uittrekken, pakte mijn telefoon, en boekte wat geld van mijn spaarrekening naar mijn betaalrekening. Ik heb het uit eindelijk gespaard voor leuke dingen, en op vrijdagavond met wildvreemde mensen dansen in DTM in de hoop dat ik daar nieuwe mensen ontmoet klinkt in mijn oren als iets leuks doen.
Eenmaal aangekomen bij DTM rook ik een heel aparte bloemige geur, alsof iemand de wasmachine had laten overstromen, alsof er een wasverzachterfabriek in het gebouw gevestigd zat. Ook was er een opvallend hoge entreeprijs van maar liefst tien euro. Ik besloot de entreeprijs te betalen en naar binnen te gaan. Eenmaal boven bij de garderobe aangekomen kreeg ik van die dichtritsbare koelkastzakjes van de portier, drie stuks. In eerste instantie snapte ik niet waarom… Tot ik naar binnen ging, er was dus een schuimparty aan de gang. Overal kletsnatte mensen zonder kleding, iedereen dronken, maar er was wel goede muziek. Na wat gekletst te hebben met wat mensen en wat borrels gedronken te hebben besloot ik mijzelf ook eens te mengen in het bubbelige feestgejoel en wat was het een feest! Ookal was ik heel eventjes voor een klein momentje vergeten dat ik ook nog naar huis moest, dus met een kletsnatte spijkerbroek en zonder shirt onder mijn jas naar huis moest lopen! Al met al heb ik het overleefd, en gelukkig mijn kleren ook.
Als je tegen de meeste mensen “Finland” of “Helsinki” zegt, zullen zij deze woorden niet vaak in verband leggen met “Zon”, “Strand”, of “Warm”.
Nou geloof mij maar mensen, dat is hier dus WÉL!
Zo had ik op een dag afgesproken met Oona, een vriendin van mijn lieftallige nichtje Henna. We hadden afgesproken bij het o-zo-bekende Bierhuis Rotterdam in Kamppi, en Oona zou mij meenemen naar een leuk plekje. Een standje om precies te zijn. We liepen door het centrum en we kwamen aan bij “Hernesaaren ranta”. Een mooi zandstrand, met nieuwgebouwde beach barretjes en allerlei caravan achtige standjes waar je eten kon kopen. Van fastfood tot italiaans tot mexicaans, er was van alles. Ook was het strand versiert met plastic palmboompjes, wat wel een beetje jammer is aangezien ik natuurlijk de hele zomer tegen de prachtige natuurlijke exemplaren in de Cariben aan het kunnen kijken. Na een aantal Cidertjes in de zon en een overheerlijk vet, ongezond, calorierijk stukje pizza met extra zalm was het tijd om terug te keren naar het centrum en nog een keer te genieten van het prachtige uitzicht dat de weg terug ons te bieden had. Het was heerlijk, en het deed heel erg aan alsof ik op een zonvakantie was in het zuiden van Europa.
Het was zo’n heerlijk rustige woensdagavond dat je thuis blijft in je appartementje. Netflix aan met je favoriete serie, zakje gedroogd fruit en een lekker koud glas cola.
Ook gezien ik net een beetje ziekjes was geweest, was zo’n avondje ontzettend welkom.
Toen wij deze zomer naar Curaçao gingen, maakte onze door allen geliefde Marjolein een groep aan op WhatsApp. Deze groep is echter ook na de vakantie blijven staan, en zo vroeg mijn mams of er zaterdagavond gebarbecued zou gaan worden bij ons thuis.
Heel leuk, zo’n barbecue zonder mij erbij jongens, thanks!
Of toch niet… Na een beetje gegrinnik met mams aan de telefoon en natuurlijk achter de rug om van alle anderen, hadden wij onze dirty little secret: Mijn vliegticket stond klaar in mijn mailbox, ik vloog vrijdagmiddag terug naar Nederland voor een bliksembezoekje! SURPRISE MENSEN!
Hoewel ik mij best afvroeg of dit goed voor me zou zijn omdat ik natuurlijk pas naar het buitenland verhuisd ben, had ik er heel veel zin in, en dan vooral ook in de verraste blikken die mensen zouden gaan trekken…
De avond voor mijn vertrek ging ik naar The Night Of The Arts. Overal op straat speelden muziekbandjes, groepjes, muzikanten en iedereen danste en feestte. Ik liep door het centrum en heb bij ieder tentje wel even staan kijken. Letterlijk op iedere hoek van iedere straat zag je wel wat mensen staan zingen of spelen, het was gigantisch! Ook liepen deze bandjes van kroeg naar kroeg, waar ze gratis een performance gaven en waarna zij hun reis tijdens The Night Of Arts weer vervolgden. In het kroegje om de hoek speelde die avond een Keniaans bandje, ontzettend leuk om te zien! Kijk even aan de onderkant van de pagina voor een fotootje.
Zoals afgesproken met allerliefste mams, zat ik vrijdagmiddag op de vlucht van Finnair naar Amsterdam. Wát een stelletje gierige afzetters overigens. De laatste keer dat ik met Finnair vloog kan ik mij nog heel goed herinneren. We vlogen binnenlands, van Helsinki naar Kuusamo toen ik 14 was.
Lekker een snackje, drankje, goede service, en natuurlijk de leuke schermpjes uit het plafond waarbij je de landingsbaan kunt zien bij het opstijgen en landen.
De prijzen van Finnair zijn omlaag gegaan, het eten dus ook… Je krijgt gewoon een keer de vraag of je Water, Koffie of Thee wilt, en deze is dan van het huis. Colaatje? Natuurlijk, kost je 3 euro. Honger? Lekker wrapje? (Ceasar, dat er nog droger uitzag dan mijn gedroogde fruitsnacks van de lidl…) Kost u ook even zeven en een halve euro. Behalve dat waren de stoelen wel iets ruimer dan bij de KLM, maar we moeten het natuurlijk niet overdrijven hé. Gewoon een tikje, that’s all.
Na de hereniging met de prachtige lieve vrouw die mij eenentwintig jaar geleden op deze aardbol heeft geplant moesten we even heel hard knuffelen, zoenen, en blij zijn dat we elkaar weer zagen. Toen werd het tijd voor het echte werk; uitgebreide reisverhalen en een goed(KOOP!) glas wijn in de achtertuin waar wij natuurlijk de hele avond geterroriseerd werden door wespen.
Wat was het heerlijk, een glaasje “blote voeten” wijn, gewoon een normaal glas, in plaats van een kleintje waar je dan een godsvermogen voor kwijt bent.
De hele avond liepen we grapjes te maken, en vonden wij het beiden vreselijk moeilijk om onze monden dicht te houden over het feit dat ik stiekem terug was.
Na het laatste glas wijn en het laatste stokbroodje met Filet American werd het tijd om op te ruimen. Zo liepen wij ook de keuken in en kregen wij de schrik van ons leven toen Marjolein in ene aan de voorkant van het huis door het keukenraam stond te kijken omdat ze even wilde vragen aan mams of ze naar het toilet mocht, en met een blik in haar ogen alsof ze een spook zag, alsof ze water zag branden, alsof ze Michael Jackson uit de dood zag opstaan in de vleesjurk van Lady GaGa.
Fuck. Gesnapt. EN WE HADDEN DE HELE AVOND ZO GOED ONS BEST GEDAAN OM HET NIEMAND TE VERTELLEN!
Tsja, dan rende ik maar naar de voordeur om open te doen en kreeg ik natuurlijk de vraag: Wat doe jij nou weer hier? Remco? Ben jij het echt? “Nee, Marjolein is het toch? Ik met Mikko, de bij de geboorte gescheiden tweelingbroer van Remco. Ik woonde altijd in Finland en we hebben nu even geruild.” Was het antwoord dat ik terug gaf, Sorry Mar, die had je kunnen verwachten als je me vraagt of ik het echt zelf ben haha!
We waren ontdekt, shit! Nou ja, als Mar er dan toch is… Wijntje? Lekker!
De volgende dag liep de barbecue ontzettend goed met iedereen die erbij was. Helaas is het wel altijd zo dat als je een verrassing gepland hebt, deze nooit zo zal gaan als dat je deze voorbereid had. Alle van te voren bedachte scenario’s over mijn grande entree konden overboord, en ik heb iedereen gewoon per persoon even vriendelijk gevraagd of ze mij gemist hadden.
De volgende dagen waren vooral handig voor het regelen van bankzaken, het opvragen van een internationaal uittreksel van mijn geboorteakte, een tandartsbezoekje en het gedag zeggen van een aantal mensen om vervolgens op dinsdagavond weer terug te vliegen naar huis.
Eenmaal teruggekomen in mijn nieuwe thuisland ging het echte leven weer beginnen… Weer opnieuw proberen om mijn inschrijving goed voor elkaar te krijgen, en op zoek te gaan naar een baan.
Helaas hebben ze hier in Finland bijzonder strenge eisen als je je hier wilt vestigen, of überhaupt langer wilt blijven dan drie maanden.
Toen ik bij de immigratiedienst te horen kreeg dat ze niets hadden aan mijn geboorteakte omdat hij niet gelegaliseerd was voor Finland was dat de druppel voor mij. Het was ook de ongeïnteresseerde toon, bijna sadistisch. Bijna onwillens om mij te helpen. Mijn dag was stuk. Bedankt mevrouw, dat had u even eerder mogen zeggen, vóórdat ik terugvloog naar Nederland en dat k*tding voor u meenam. Ik bleef vriendelijk tegen de dame achter de balie, en vroeg nogmaals een kaartje voor de route naar de Immigratie politie die mij verder zouden kunnen helpen. Ik bleef vriendelijk, bijzonder vriendelijk, want als je op dat moment diep in mijn hart had kunnen kijken, dan had je een vreselijke frustratie gezien en het verlangen om die kl*t* ho*r over de counter te trekken en haar mijn geboorteakte op te laten eten, zonder peper of zout.
Ik had het even gehad, en besloot om mijzelf te trakteren op een beetje ontspanning… Sauna? Naaaahh… Uurtje sportschool? Ew, ik bedoelde ontspanning! Vakantie? Klinkt perfect! Ik heb voor mijzelf voor het schappelijke bedrag van 19 euro een retourtje gekocht naar Talinn, de hoofdstad van Estland! Morgenochtend, maandag de 31e vertrek ik in de ochtend op een Ferry naar Estland waar ik na ongeveer 2 uur varen aan zal komen en de hele dag rond zal kunnen slenteren, souvenirs kan kopen, foto’s kan maken en even heerlijk tot rust kan komen. Natuurlijk ook even niet vergeten dat de drank en sigarettenprijzen in Estland aanzienlijk lager liggen dan in Finland, dus ik zal waarschijnlijk ook een aantal inkopen doen voor thuis.
Misschien behalve drank en sigaretten ook wel een strijkbout, gezien ik die nog mis in mijn appartement en ik geen blouse aantrek zonder er eerst een strijkbout overheen te trekken. Of heeft iemand andere tips ter vervanging van een strijkbout?
Ik hoor het graag!
Alweer bedankt voor het lezen van mijn blog, een reactie achterlaten staat iedereen vrij en we blijven in contact!
Liefde, heel veel liefde,
R.emcOo.
SORRY.
Mijn laatste blog was geplaatst op een donderdag, een beetje jammer dat dit niet anderhalve dag later was, want dan had ik er nog iets aan toe kunnen voegen.
Die bewuste vrijdagavond na het plaatsen van mijn blog had ik mij helemaal mooi opgedoft voor een borrel in het kroegje om de hoek. Een van mijn favoriete shirts aan, een mooie witte broek van Replay aan waar ik (al zeg ik het zelf) een goed gevormd achterwerk in heb, een paar mooie gympen, haartjes tot in de puntjes verzorgd en in de wax en stylingcream.
Het was tijd om nieuwe mensen te gaan leren kennen! Thuis nog even een aflevering van Pretty Little Liars gekeken met een paar glaasjes Parfait D’amour met Tonic en naar de kroeg! Hier leerde ik deze avond niet meer nieuwe mensen kennen, maar wel kon ik een beetje bijkletsen met de mensen die ik vaker gezien had. Om 1 uur besloot ik naar huis te gaan, mede uit financiële overwegingen. Ik nam afscheid, liep naar huis, kwam thuis, maakte aanstalten om naar bed te gaan en ik schrok. “REMCO, HET IS FUCKING VRIJDAGAVOND, NOG NIET EENS HALF TWEE, EN JIJ WILT SLAPEN?! NO. WAY.” is wat er door mijn hoofd schoot. Ik stopte met mijn spullen uittrekken, pakte mijn telefoon, en boekte wat geld van mijn spaarrekening naar mijn betaalrekening. Ik heb het uit eindelijk gespaard voor leuke dingen, en op vrijdagavond met wildvreemde mensen dansen in DTM in de hoop dat ik daar nieuwe mensen ontmoet klinkt in mijn oren als iets leuks doen.
Eenmaal aangekomen bij DTM rook ik een heel aparte bloemige geur, alsof iemand de wasmachine had laten overstromen, alsof er een wasverzachterfabriek in het gebouw gevestigd zat. Ook was er een opvallend hoge entreeprijs van maar liefst tien euro. Ik besloot de entreeprijs te betalen en naar binnen te gaan. Eenmaal boven bij de garderobe aangekomen kreeg ik van die dichtritsbare koelkastzakjes van de portier, drie stuks. In eerste instantie snapte ik niet waarom… Tot ik naar binnen ging, er was dus een schuimparty aan de gang. Overal kletsnatte mensen zonder kleding, iedereen dronken, maar er was wel goede muziek. Na wat gekletst te hebben met wat mensen en wat borrels gedronken te hebben besloot ik mijzelf ook eens te mengen in het bubbelige feestgejoel en wat was het een feest! Ookal was ik heel eventjes voor een klein momentje vergeten dat ik ook nog naar huis moest, dus met een kletsnatte spijkerbroek en zonder shirt onder mijn jas naar huis moest lopen! Al met al heb ik het overleefd, en gelukkig mijn kleren ook.
Als je tegen de meeste mensen “Finland” of “Helsinki” zegt, zullen zij deze woorden niet vaak in verband leggen met “Zon”, “Strand”, of “Warm”.
Nou geloof mij maar mensen, dat is hier dus WÉL!
Zo had ik op een dag afgesproken met Oona, een vriendin van mijn lieftallige nichtje Henna. We hadden afgesproken bij het o-zo-bekende Bierhuis Rotterdam in Kamppi, en Oona zou mij meenemen naar een leuk plekje. Een standje om precies te zijn. We liepen door het centrum en we kwamen aan bij “Hernesaaren ranta”. Een mooi zandstrand, met nieuwgebouwde beach barretjes en allerlei caravan achtige standjes waar je eten kon kopen. Van fastfood tot italiaans tot mexicaans, er was van alles. Ook was het strand versiert met plastic palmboompjes, wat wel een beetje jammer is aangezien ik natuurlijk de hele zomer tegen de prachtige natuurlijke exemplaren in de Cariben aan het kunnen kijken. Na een aantal Cidertjes in de zon en een overheerlijk vet, ongezond, calorierijk stukje pizza met extra zalm was het tijd om terug te keren naar het centrum en nog een keer te genieten van het prachtige uitzicht dat de weg terug ons te bieden had. Het was heerlijk, en het deed heel erg aan alsof ik op een zonvakantie was in het zuiden van Europa.
Het was zo’n heerlijk rustige woensdagavond dat je thuis blijft in je appartementje. Netflix aan met je favoriete serie, zakje gedroogd fruit en een lekker koud glas cola.
Ook gezien ik net een beetje ziekjes was geweest, was zo’n avondje ontzettend welkom.
Toen wij deze zomer naar Curaçao gingen, maakte onze door allen geliefde Marjolein een groep aan op WhatsApp. Deze groep is echter ook na de vakantie blijven staan, en zo vroeg mijn mams of er zaterdagavond gebarbecued zou gaan worden bij ons thuis.
Heel leuk, zo’n barbecue zonder mij erbij jongens, thanks!
Of toch niet… Na een beetje gegrinnik met mams aan de telefoon en natuurlijk achter de rug om van alle anderen, hadden wij onze dirty little secret: Mijn vliegticket stond klaar in mijn mailbox, ik vloog vrijdagmiddag terug naar Nederland voor een bliksembezoekje! SURPRISE MENSEN!
Hoewel ik mij best afvroeg of dit goed voor me zou zijn omdat ik natuurlijk pas naar het buitenland verhuisd ben, had ik er heel veel zin in, en dan vooral ook in de verraste blikken die mensen zouden gaan trekken…
De avond voor mijn vertrek ging ik naar The Night Of The Arts. Overal op straat speelden muziekbandjes, groepjes, muzikanten en iedereen danste en feestte. Ik liep door het centrum en heb bij ieder tentje wel even staan kijken. Letterlijk op iedere hoek van iedere straat zag je wel wat mensen staan zingen of spelen, het was gigantisch! Ook liepen deze bandjes van kroeg naar kroeg, waar ze gratis een performance gaven en waarna zij hun reis tijdens The Night Of Arts weer vervolgden. In het kroegje om de hoek speelde die avond een Keniaans bandje, ontzettend leuk om te zien! Kijk even aan de onderkant van de pagina voor een fotootje.
Zoals afgesproken met allerliefste mams, zat ik vrijdagmiddag op de vlucht van Finnair naar Amsterdam. Wát een stelletje gierige afzetters overigens. De laatste keer dat ik met Finnair vloog kan ik mij nog heel goed herinneren. We vlogen binnenlands, van Helsinki naar Kuusamo toen ik 14 was.
Lekker een snackje, drankje, goede service, en natuurlijk de leuke schermpjes uit het plafond waarbij je de landingsbaan kunt zien bij het opstijgen en landen.
De prijzen van Finnair zijn omlaag gegaan, het eten dus ook… Je krijgt gewoon een keer de vraag of je Water, Koffie of Thee wilt, en deze is dan van het huis. Colaatje? Natuurlijk, kost je 3 euro. Honger? Lekker wrapje? (Ceasar, dat er nog droger uitzag dan mijn gedroogde fruitsnacks van de lidl…) Kost u ook even zeven en een halve euro. Behalve dat waren de stoelen wel iets ruimer dan bij de KLM, maar we moeten het natuurlijk niet overdrijven hé. Gewoon een tikje, that’s all.
Na de hereniging met de prachtige lieve vrouw die mij eenentwintig jaar geleden op deze aardbol heeft geplant moesten we even heel hard knuffelen, zoenen, en blij zijn dat we elkaar weer zagen. Toen werd het tijd voor het echte werk; uitgebreide reisverhalen en een goed(KOOP!) glas wijn in de achtertuin waar wij natuurlijk de hele avond geterroriseerd werden door wespen.
Wat was het heerlijk, een glaasje “blote voeten” wijn, gewoon een normaal glas, in plaats van een kleintje waar je dan een godsvermogen voor kwijt bent.
De hele avond liepen we grapjes te maken, en vonden wij het beiden vreselijk moeilijk om onze monden dicht te houden over het feit dat ik stiekem terug was.
Na het laatste glas wijn en het laatste stokbroodje met Filet American werd het tijd om op te ruimen. Zo liepen wij ook de keuken in en kregen wij de schrik van ons leven toen Marjolein in ene aan de voorkant van het huis door het keukenraam stond te kijken omdat ze even wilde vragen aan mams of ze naar het toilet mocht, en met een blik in haar ogen alsof ze een spook zag, alsof ze water zag branden, alsof ze Michael Jackson uit de dood zag opstaan in de vleesjurk van Lady GaGa.
Fuck. Gesnapt. EN WE HADDEN DE HELE AVOND ZO GOED ONS BEST GEDAAN OM HET NIEMAND TE VERTELLEN!
Tsja, dan rende ik maar naar de voordeur om open te doen en kreeg ik natuurlijk de vraag: Wat doe jij nou weer hier? Remco? Ben jij het echt? “Nee, Marjolein is het toch? Ik met Mikko, de bij de geboorte gescheiden tweelingbroer van Remco. Ik woonde altijd in Finland en we hebben nu even geruild.” Was het antwoord dat ik terug gaf, Sorry Mar, die had je kunnen verwachten als je me vraagt of ik het echt zelf ben haha!
We waren ontdekt, shit! Nou ja, als Mar er dan toch is… Wijntje? Lekker!
De volgende dag liep de barbecue ontzettend goed met iedereen die erbij was. Helaas is het wel altijd zo dat als je een verrassing gepland hebt, deze nooit zo zal gaan als dat je deze voorbereid had. Alle van te voren bedachte scenario’s over mijn grande entree konden overboord, en ik heb iedereen gewoon per persoon even vriendelijk gevraagd of ze mij gemist hadden.
De volgende dagen waren vooral handig voor het regelen van bankzaken, het opvragen van een internationaal uittreksel van mijn geboorteakte, een tandartsbezoekje en het gedag zeggen van een aantal mensen om vervolgens op dinsdagavond weer terug te vliegen naar huis.
Eenmaal teruggekomen in mijn nieuwe thuisland ging het echte leven weer beginnen… Weer opnieuw proberen om mijn inschrijving goed voor elkaar te krijgen, en op zoek te gaan naar een baan.
Helaas hebben ze hier in Finland bijzonder strenge eisen als je je hier wilt vestigen, of überhaupt langer wilt blijven dan drie maanden.
Toen ik bij de immigratiedienst te horen kreeg dat ze niets hadden aan mijn geboorteakte omdat hij niet gelegaliseerd was voor Finland was dat de druppel voor mij. Het was ook de ongeïnteresseerde toon, bijna sadistisch. Bijna onwillens om mij te helpen. Mijn dag was stuk. Bedankt mevrouw, dat had u even eerder mogen zeggen, vóórdat ik terugvloog naar Nederland en dat k*tding voor u meenam. Ik bleef vriendelijk tegen de dame achter de balie, en vroeg nogmaals een kaartje voor de route naar de Immigratie politie die mij verder zouden kunnen helpen. Ik bleef vriendelijk, bijzonder vriendelijk, want als je op dat moment diep in mijn hart had kunnen kijken, dan had je een vreselijke frustratie gezien en het verlangen om die kl*t* ho*r over de counter te trekken en haar mijn geboorteakte op te laten eten, zonder peper of zout.
Ik had het even gehad, en besloot om mijzelf te trakteren op een beetje ontspanning… Sauna? Naaaahh… Uurtje sportschool? Ew, ik bedoelde ontspanning! Vakantie? Klinkt perfect! Ik heb voor mijzelf voor het schappelijke bedrag van 19 euro een retourtje gekocht naar Talinn, de hoofdstad van Estland! Morgenochtend, maandag de 31e vertrek ik in de ochtend op een Ferry naar Estland waar ik na ongeveer 2 uur varen aan zal komen en de hele dag rond zal kunnen slenteren, souvenirs kan kopen, foto’s kan maken en even heerlijk tot rust kan komen. Natuurlijk ook even niet vergeten dat de drank en sigarettenprijzen in Estland aanzienlijk lager liggen dan in Finland, dus ik zal waarschijnlijk ook een aantal inkopen doen voor thuis.
Misschien behalve drank en sigaretten ook wel een strijkbout, gezien ik die nog mis in mijn appartement en ik geen blouse aantrek zonder er eerst een strijkbout overheen te trekken. Of heeft iemand andere tips ter vervanging van een strijkbout?
Ik hoor het graag!
Alweer bedankt voor het lezen van mijn blog, een reactie achterlaten staat iedereen vrij en we blijven in contact!
Liefde, heel veel liefde,
R.emcOo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
